02 maart 2006

Ontroering....

Dienstmededeling DING DONG DING!!!!!(<-klik!!)
First off, wegens tijdgebrek (of prioriteits-stelling) ben ik niet eerder eraan toegekomen weer wat toe te voegen op de blog. Daarnaast blijkt blogger.com wat kuren te hebben de laatste dagen (wel geprobeerd namelijk!!!) en nu LIJKT het dat de inlog gelukt is, alhoewel er wel steeds foutmeldingen onderin verschijnen :S!! Einde dienstmedeling!!

Dan, wegens weinig werk aan de ambulance deze week, op slechts een nieuwe accu na, een ander stukje wat René óók is.
Ontroering.....
Een beschrijving van een gevoel die voor ieder anders is, en ook nog eens met meerdere woorden "gevat" mag worden; geraakt worden, ontroerd zijn, GEroerd worden, stilvallen, waterval van emoties, beekje van gevoels-stromen. Zoveel manieren om uitdrukking te geven áán.

Waar mijn leven sinds de ontmoeting met Ursula gedragen en aangevuld wordt door verbazingen, ontdekkingen en bewustwordingen zijn daar ook de heftige maar overweldigende mooie gevoelens van liefde, verbondenheid en intense emoties.
Én........ ontroering.
Ontroering zoals nog niet eerder meegemaakt.
Ontroering die gehèèl anders en tóch gelijkenissen heeft met voor het eerst je pasgeboren baby in je armen houden.
Anders en toch hetzelfde, compleet nieuw en toch herkenbaar.
Ontroerd door een aanraking, een kus, een blik.
Ontroerd door stilte, door woorden.
Soms onbeschrijvelijk maar tóch precies weten wát het dan is. Overweldigend!!
Ik hou van je Ursula!

Waar ik in toenemende mate ervaar en toelaat wat voor een prachtige gevoelens ik ervaar met en voor Ursula, ervaar ik dit al langer op een heel ander gebied en mate van intensiteit.

Muziek kan mij raken én ontroeren, een combinatie van stem en instrumenten, een perfect arrangement, een ruig rocknummer die de juiste snaar raakt, suikerzoete sabbel-liedjes of raggende gitaar-jengels. Ik luister en geniet óf ik luister níet maar hoor slechts als het mij niet raakt. Het eerste gebeurt maar zelden.
Maar, zo eens in de zoveel tijd wordt ik echt "geraakt" door een nummer wat ik dan ook EINDELOOS blijf afspelen tot ik het OF helemaal kan naspelen OF helemaal ZAT ben om te horen. Muzieksmaken verschillen gelukkig ook, want wát mij af en toe dwingt tot uren hetzelfde draaien verbaast mezélf soms ook nog wel eens!!

De laatste maanden zijn er nogal wat geweest die het waard waren om veelvuldig gedraaid te worden, en nu is er weer een nieuw pareltje wat mij ontroert heeft. Als je er voor openstaat óm ontroerd te kunnen worden door muziek overvalt het je op de meest onverwachte momenten. Zo ook niet te lang geleden.

Wie de reclame kent van Sony Bravia (die met die DUIZENDEN stuiterende gekleurde balletjes in de straten van San Fransisco, zie de link onderaan) kán niet anders dan, net zoals ik, geraakt zijn door de rust én intensiteit van het begeleidende nummer.
Ik heb niks met reclames (de TV staat bij mij slechts ter bewegend behang aan) maar DEZE reclame maakte MIJ om als een bezetene uit te vogelen wíe mij, met rustig getokkel op de gitaar en een serene stem, zó kon raken met een veelvoud aan gevoel in al zijn éénvoud.

José Gonzaléz, Heartbeats.
Prachtig.

Klik hierboven op zijn naam en luister maar eens, écht luisteren! Zet de radio uit, ga lekker zitten, doe na de eerste keer je ogen dicht, luister dan eens, en laat het binnendringen.
Van zijn eerste album Veneer, Heartbeats. Het origineel is van een Zweedse band (The Knife) de wijze waarop José dit nummer "fingerpicking" accoustisch speelt is zinnen-prikkelend.

Ontroering....


Meer informatie over de Sony reclame kun je HIER (klik) vinden

Geniet ervan!!
Ik luister zelfs op het werk nog heel even stiekem.... ;)
Tot gauw

Geen opmerkingen: