Goedemorgen vanuit Salinas:
Hier is het nu bijna 7 uur, beide al een tijdje wakker, Ursula is na een hele slechte nacht helemaal naar de klote, maar 4 uurtjes geslapen, dus die is net even buiten 2 peukies gaan roken en kruipt er nu weer in, ik ben ook klaarwakker na een lastig nachtje. Allebei een droge strot en neus van het vliegtuig c.q. de airco in de auto. Het eerst dagje hier gaat niet leuk worden..... Urs probeert nog een uurtje te pitten tot 8 uur, ik ga dit wireless internet eens testen!
Hieronder wat ik in het vliegtuig en gisternacht getikt heb.
6 oktober 20.22 NL tijd. Ergens boven Canada, flightlevel 380. (11400meter)
Aan boord van de PH-BUN, B747-400 van de KLM. Best wel lawaaiierig op deze plek maar wel een lekker uitzicht, althans, vond ik;)
Voor wat betreft de foto's, normaal plaats ik ze zo dat als je op de foto klikt voor de uitvergroting je een nieuw venster krijgt wat je weg kunt klikken, ondanks een paar pogingen de HTML aan te passen krijg ik het nu niet, met Google/Blogger/Picassa uploads voor elkaar, dus op de foto klikken voor de vergroting, dan pijltje terug voor hier!
Even snel wat woordjes getikt met de laptop op schoot vanaf rij 66B en C, ondanks de pogingen van mijn collega's is het niet gelukt om op ruimere en luxere stoelen in de Businessclass te kunnen zitten.
Inmiddels zijn we zo'n 8 en half uur onderweg. Het leek er nog eventjes op dat het hele feest niet door zou gaan!!
Maar laten we beginnen van vanmorgen:
Na een superkort nachtje (in de herhaling) waren we dan rond de klok van 7 uur eruit gegaan, rustig aan bijkomen met thee en koffie.
Het eerste belletje van de dag kwam van het werk. Een zeer welwillende collega had beloofd zijn best te doen om te kijken of er voor ons wellicht een ujpgrade mogelijk was naar business. Het leek er zeer voorspoedig uit te zien, een groot aantal vrije plaatsen nog in business, het zou doorgegeven worden dat er iemand van de verkeersleiding aan boord zou zijn en wellicht met medewerking van de cockpit- en cabincrew was de kans aanzienlijk, dus het advies volgde om in ieder geval even netjes gekleed te gaan, just in case!
Nou, dat was een welkom wakker-word berichtje!
Inmiddels stroomden de MSN berichtjes binnen om ons een goede reis te wensen.
Iets voor half 9 was mijn zusje er, die had aangeboden om als taxibedrijf te fungeren. Waarvoor nog dank Bianca X!! :D
Via een tussenstop in Reigersbos (want zonder 10 pakjes Samson mild gaat Ursula natuurlijk niet onderweg) speerden we naar Schiphol toe.
Via het internet hadden we vrijdagochtend al ingechecked dus dat scheelde behoorlijk qua tijd.
Na een snelle kofferinlever-ronde (inderdaad ma, die weegschaal van u deugt niet nee...ik zat op 22.9kilo terwijl de weegschaal 20 zei..) de positieve gang langs de douane (alweer gelukt, hoe is het mogelijk met zo'n kop als de mijne...) was het zoeken naar de gate F3.
Na een superkort nachtje (in de herhaling) waren we dan rond de klok van 7 uur eruit gegaan, rustig aan bijkomen met thee en koffie.
Het eerste belletje van de dag kwam van het werk. Een zeer welwillende collega had beloofd zijn best te doen om te kijken of er voor ons wellicht een ujpgrade mogelijk was naar business. Het leek er zeer voorspoedig uit te zien, een groot aantal vrije plaatsen nog in business, het zou doorgegeven worden dat er iemand van de verkeersleiding aan boord zou zijn en wellicht met medewerking van de cockpit- en cabincrew was de kans aanzienlijk, dus het advies volgde om in ieder geval even netjes gekleed te gaan, just in case!
Nou, dat was een welkom wakker-word berichtje!
Inmiddels stroomden de MSN berichtjes binnen om ons een goede reis te wensen.
Iets voor half 9 was mijn zusje er, die had aangeboden om als taxibedrijf te fungeren. Waarvoor nog dank Bianca X!! :D
Via een tussenstop in Reigersbos (want zonder 10 pakjes Samson mild gaat Ursula natuurlijk niet onderweg) speerden we naar Schiphol toe.
Via het internet hadden we vrijdagochtend al ingechecked dus dat scheelde behoorlijk qua tijd.
Na een snelle kofferinlever-ronde (inderdaad ma, die weegschaal van u deugt niet nee...ik zat op 22.9kilo terwijl de weegschaal 20 zei..) de positieve gang langs de douane (alweer gelukt, hoe is het mogelijk met zo'n kop als de mijne...) was het zoeken naar de gate F3.
Geen probleem om dat te vinden dankzij de bordjes en met nog een goede 50 minuten voor vertrek was het nog wel even zaak om een plek te vinden waar Ursula haar laatste peukies kon opsteken! Na 2 stevige sjekkies, tot het einde toe opgerookt was het dan zover, we gingen daadwerkelijk echt boarden n dus naar de USA :D
Net na half 11 gingen we in de rij staan, KLM605 boarding stond er op de borden en die moesten we hebben, kwam dàt even goed uit!
Terwijl we in de rij stonden kreeg ik nogmaals een belletje van de collega dat er nog altijd een goede kans inzat om ge-upgrade te worden naar business maar het aantal beschikbare stoelen was drastich gedaald, nu nog maar 5 lege. Nou ja, duimen en afwachten dus.
De tassen kwamen zonder problemen door de scanners van de beveiliging.
Wij, zonder kistjes en gehakte laarsjes, ook :) kennelijk toch iets teveel metaal in ons gekozen schoeisel!
Daar gingen we dan de loopbrug in, glimmend in de zon stond ze op ons te wachten, de PH-BUN, Boeing B747-400. Enmaal binnen het dan maar mondeling gewaagd, de purser aangesproken of hij ingelicht was of iemand van de verkeersleiding misschien nog een upgrade kon krijgen.
Hij wist van niets zo zei hij.....
Potdikke.. jammer, ja, je gaat er toch stiekem een beetje op rekenen ook al doe je dat bewust ook niet.
Eventjes later, toen we inmiddels in 66B en C gekropen waren, kwam de purser weer langs met het bericht dat inderdaad hij het van operations nog te horen had gehad maar dat er geen enkele plek helaas meer beschikbaar was, jammer. Toch super dat hij nog wel even langs kwam om dat te vertellen.
Nou, dan vermaken we ons zo ook wel, toch? Genoeg boeken, puzzels, snoepjes en slaap meegenomen ;) 11.05, het tijdstip van vertrek naderde
DINGDONG, ladies and gentlemen, this is your captain speaking.
We vertrekken niet.....
Nou ja, dat zéi hij niet maar dat vertaalde ik uit het bericht wat hij daarna over de intercom gooide.
Er bleek tijdens de belading een kras op de kist "gezet" te zijn met n van de container, en nu moest er dus eerst door de technische dienst gekeken worden of het toestel nog wel vliegwaardig was en vrijgegeven kon worden voor de vlucht.
Mijn gevoel was:: we gaan dus niet....
Het viel kennelijk alles mee of er was nog snel een winterschilder opgetrommeld met een kwastje blauw want na nog een kleine 10 minuten vertraging om de resterende bagage in te laden was het dan zover
Pushback vanaf de F3, met de neus westwaarts op de taxiway ALPHA (zoek maar op op www.ais-netherlands.nl/aim en dan de kaarten van Schiphol) engine start, flapscheck, dotje gas en ROLLEN! Reden voor een gezamenlijk plaatje!!
Ja, ik heb me geschoren met Nieuwe mesjes, de huid is wat gevoelig en ik heb me niet ge-crêmed nee... :P
Via de ALPHA gingen we naar de kop 36C (verrassing, ik dacht dat wordt een ritje naar de Polderbaan) waar we vanaf het begin 36C van een rolling takeoff genoten, WAT een power, WAT een kracht!! Een kleine 20 seconden later "hingen" we, een mooie nazomerse lucht met lichtje wolkjes waarin dit donderend geweld aan zijn klim begon!
Vlotjes klommen we naar FL340, 34000voet wat dan weer 10.2 KM hoog is, prachtig mooi weer de gehele reis op wat turbulentie in de buurt van IJsland na. Daar klapperde het wat lichtjes maar na een tijdje was dat ook weer afgelopen en ging het vrolijk verder richting San Francisco.
Op dit moment van schrijven zitten we boven de westelijke kant van Canada, via IJsland, Groenland en het noordwesten van Canada richten we op San Francisco zo schijnt het.
Met nog een kleine 2 en half uur te gaan, en nog even een poging om de ogen dicht te doen strakkies, (want het is best wel zwaar, weer een kort nachtje en zo'n lange zit...)
6 oktober 21.32 USA tijd
Salinas Californie.
De vlucht is prima verlopen op wat turbulentie na die nét na het uitserveren van de soep begon, ik heb de broek en hem schoon weten te houden!
Net na half 11 gingen we in de rij staan, KLM605 boarding stond er op de borden en die moesten we hebben, kwam dàt even goed uit!
Terwijl we in de rij stonden kreeg ik nogmaals een belletje van de collega dat er nog altijd een goede kans inzat om ge-upgrade te worden naar business maar het aantal beschikbare stoelen was drastich gedaald, nu nog maar 5 lege. Nou ja, duimen en afwachten dus.
De tassen kwamen zonder problemen door de scanners van de beveiliging.
Wij, zonder kistjes en gehakte laarsjes, ook :) kennelijk toch iets teveel metaal in ons gekozen schoeisel!
Daar gingen we dan de loopbrug in, glimmend in de zon stond ze op ons te wachten, de PH-BUN, Boeing B747-400. Enmaal binnen het dan maar mondeling gewaagd, de purser aangesproken of hij ingelicht was of iemand van de verkeersleiding misschien nog een upgrade kon krijgen.
Hij wist van niets zo zei hij.....
Potdikke.. jammer, ja, je gaat er toch stiekem een beetje op rekenen ook al doe je dat bewust ook niet.
Eventjes later, toen we inmiddels in 66B en C gekropen waren, kwam de purser weer langs met het bericht dat inderdaad hij het van operations nog te horen had gehad maar dat er geen enkele plek helaas meer beschikbaar was, jammer. Toch super dat hij nog wel even langs kwam om dat te vertellen.
Nou, dan vermaken we ons zo ook wel, toch? Genoeg boeken, puzzels, snoepjes en slaap meegenomen ;) 11.05, het tijdstip van vertrek naderde
DINGDONG, ladies and gentlemen, this is your captain speaking.
We vertrekken niet.....
Nou ja, dat zéi hij niet maar dat vertaalde ik uit het bericht wat hij daarna over de intercom gooide.
Er bleek tijdens de belading een kras op de kist "gezet" te zijn met n van de container, en nu moest er dus eerst door de technische dienst gekeken worden of het toestel nog wel vliegwaardig was en vrijgegeven kon worden voor de vlucht.
Mijn gevoel was:: we gaan dus niet....
Het viel kennelijk alles mee of er was nog snel een winterschilder opgetrommeld met een kwastje blauw want na nog een kleine 10 minuten vertraging om de resterende bagage in te laden was het dan zover
Pushback vanaf de F3, met de neus westwaarts op de taxiway ALPHA (zoek maar op op www.ais-netherlands.nl/aim en dan de kaarten van Schiphol) engine start, flapscheck, dotje gas en ROLLEN! Reden voor een gezamenlijk plaatje!!
Ja, ik heb me geschoren met Nieuwe mesjes, de huid is wat gevoelig en ik heb me niet ge-crêmed nee... :P
Via de ALPHA gingen we naar de kop 36C (verrassing, ik dacht dat wordt een ritje naar de Polderbaan) waar we vanaf het begin 36C van een rolling takeoff genoten, WAT een power, WAT een kracht!! Een kleine 20 seconden later "hingen" we, een mooie nazomerse lucht met lichtje wolkjes waarin dit donderend geweld aan zijn klim begon!
Vlotjes klommen we naar FL340, 34000voet wat dan weer 10.2 KM hoog is, prachtig mooi weer de gehele reis op wat turbulentie in de buurt van IJsland na. Daar klapperde het wat lichtjes maar na een tijdje was dat ook weer afgelopen en ging het vrolijk verder richting San Francisco.
Op dit moment van schrijven zitten we boven de westelijke kant van Canada, via IJsland, Groenland en het noordwesten van Canada richten we op San Francisco zo schijnt het.
Met nog een kleine 2 en half uur te gaan, en nog even een poging om de ogen dicht te doen strakkies, (want het is best wel zwaar, weer een kort nachtje en zo'n lange zit...)
6 oktober 21.32 USA tijd
Salinas Californie.
De vlucht is prima verlopen op wat turbulentie na die nét na het uitserveren van de soep begon, ik heb de broek en hem schoon weten te houden!
De nadering op SFO was een bijzondere, vanwege een vliegshow in de Bay-area waren de standaard aankomstroutes verlegd, via een "overhead the field" en 3keer "linksom" werden we voor de 34R gezet. En als dat niet klopt die 34R, corrigeer me dan maar Virtuele Vliegvrienden!! Hier de Golden gate bridge, zonder UV filter en onbewerkt vanuit een vliegtuigraampje
Na de landing hebben we tot het laatst gewacht met uitstappen (géén idee waarom al die andere 420 mensen direct na het aanmeren aan de gate hun spullen uit de overhead compartments pakken en dan nog dik 30 minuten bepakt in het gangpad blijven staan) en via een voorspoedige gang van zaken door de douane wandelden we zo naar buiten.
HELLO USA!!
Eenmaal buiten kon Ursula gelukkig snel aan haar nicotine-behoefte voldoen, die 2 sjekkies gingen er vlotjes doorheen;)
Saampies op San Francisco Airport:
Via een ingenieus treintjes-systeem zonder machinisten (nog NS lezers hier?) kwamen we bepakt en bezakt aan bij Alamo, de autoverhuurder.
Na de landing hebben we tot het laatst gewacht met uitstappen (géén idee waarom al die andere 420 mensen direct na het aanmeren aan de gate hun spullen uit de overhead compartments pakken en dan nog dik 30 minuten bepakt in het gangpad blijven staan) en via een voorspoedige gang van zaken door de douane wandelden we zo naar buiten.
HELLO USA!!
Eenmaal buiten kon Ursula gelukkig snel aan haar nicotine-behoefte voldoen, die 2 sjekkies gingen er vlotjes doorheen;)
Saampies op San Francisco Airport:
Toch met een upgrade erbij de Cadillac DTS meegenomen, maar goed ook want die kofferbak kan het qua ruimte maar nt aan wat we allemaal meegenomen hebben;)
Ik kan er niet onderuit, dames jullie hebben gelijk.
Size DOES Matter:
Jammerlijk genoeg zijn we toch redelijk vertraagd op de planning die ik gemaakt had maar flexibiliteit genoeg in de route om het nog aan te passen, we overwogen al eerder om de Wal-Mart in Gilroy maar over te gaan slaan.
Al redelijk kapoet van het korte nachtje, niet slapen in het vliegtuig en de lange dag hadden we toch nog wat rij-uurtjes voor de boeg maar gezeten in zo'n heerlijke stille luxe zoefzoef auto hielden we het best wel vol met de airco aan! Dit rijdt wel even anders.
Met TOMTOM op de GSM, de GPS antenne op het dashboard reden we zonder problemen in 1x naar Half Moon Bay. We stonden eerst nog in een file van een half uur op weg naar Half Moon Bay, wat al die Yanks nou moeten bij al die honderden pompoenen die je in de weilanden ziet liggen? ;)
Ik kan er niet onderuit, dames jullie hebben gelijk.
Size DOES Matter:
Jammerlijk genoeg zijn we toch redelijk vertraagd op de planning die ik gemaakt had maar flexibiliteit genoeg in de route om het nog aan te passen, we overwogen al eerder om de Wal-Mart in Gilroy maar over te gaan slaan.
Al redelijk kapoet van het korte nachtje, niet slapen in het vliegtuig en de lange dag hadden we toch nog wat rij-uurtjes voor de boeg maar gezeten in zo'n heerlijke stille luxe zoefzoef auto hielden we het best wel vol met de airco aan! Dit rijdt wel even anders.
Met TOMTOM op de GSM, de GPS antenne op het dashboard reden we zonder problemen in 1x naar Half Moon Bay. We stonden eerst nog in een file van een half uur op weg naar Half Moon Bay, wat al die Yanks nou moeten bij al die honderden pompoenen die je in de weilanden ziet liggen? ;)
Halloween duurt nog even maar volgend weekend is er een pompoenen-feest aldaar.
Bij Half Moon Bay via Venice Road Venice Beach opgereden, niet de schelpjes gevonden die op halve manen leken maar wel een prachtig blauwe, woest schuimende Pacific Ocean! en KOUD!! Het zal onze vermoeidheid geweest zijn dat we zo rillerig waren maar zelfs met de beste wil van de wereld en de wetenschap dat het 21 graden was met een lichte bries konden we niet verklaren waarom er zovelen in korte broek, korte mouwen en zelfs T-shirt op het strand liepen! Man, het is dat ik me kaalgeschoren heb anders waaide die sprietjes er wel vanaf!
Bij Half Moon Bay via Venice Road Venice Beach opgereden, niet de schelpjes gevonden die op halve manen leken maar wel een prachtig blauwe, woest schuimende Pacific Ocean! en KOUD!! Het zal onze vermoeidheid geweest zijn dat we zo rillerig waren maar zelfs met de beste wil van de wereld en de wetenschap dat het 21 graden was met een lichte bries konden we niet verklaren waarom er zovelen in korte broek, korte mouwen en zelfs T-shirt op het strand liepen! Man, het is dat ik me kaalgeschoren heb anders waaide die sprietjes er wel vanaf!
Ziehier 2 lovebirds aan de westkust van Amerika, aan de Pacific Ocean!
Maar goed dat we de winterjas meegenomen hebben:P Kevin, nog bedankt voor die met die streepjes achterop!!
Via de Pacific Coast Highway, of PCH genoemd richting Santa Cruz gereden. Ik moet zeggen, de vergezichten op dit stukje zorgen al dat het je nieuwsgierig maakt naar het overige asfalt tot aan Los Angeles!
Ondanks gepuzzel met de route en de tijd besloten we dat we toch te moe om door te rijden naar Gilroy, dus dankzij TomTom vanaf Santa Cruz linea erecta naar Salinas gereden! In het donker rijden vormde ondanks de vermoeidheid geen probleem en zonder problemen kwamen we in Salinas aan.
Omdat we toch nog wel nog wat trek hadden (om 8 uur USA tijd is 5 uur NL tijd) na de karige hapjes in de KLM zwaan hebben we het eerste ongezonde wapenfeit te pakken: een Bacon Chicken Burger met patatjes bij Carl's Jr.!!
Via de Pacific Coast Highway, of PCH genoemd richting Santa Cruz gereden. Ik moet zeggen, de vergezichten op dit stukje zorgen al dat het je nieuwsgierig maakt naar het overige asfalt tot aan Los Angeles!
Ondanks gepuzzel met de route en de tijd besloten we dat we toch te moe om door te rijden naar Gilroy, dus dankzij TomTom vanaf Santa Cruz linea erecta naar Salinas gereden! In het donker rijden vormde ondanks de vermoeidheid geen probleem en zonder problemen kwamen we in Salinas aan.
Omdat we toch nog wel nog wat trek hadden (om 8 uur USA tijd is 5 uur NL tijd) na de karige hapjes in de KLM zwaan hebben we het eerste ongezonde wapenfeit te pakken: een Bacon Chicken Burger met patatjes bij Carl's Jr.!!
Daarna was het vlotjes inchecken bij de Best Western Valley Inn and Suites hier.
Ruime, mooie kamer, wireless internet naar het schijnt en een koffiezet-apparaat.
Dat wordt genieten morgen.
Ursula slaapt al, die is helemaal naar de kaloten, ik draai op mijn reservebatterij nog eventjes door. Proberen of ik dit naar de blog weggeschreven krijg ;)
Gelukt dus! Dat internetten dan, het slapen wat minder....
Vandaag gaan we naar Monterey, het aquarium en dan afzakken via de PCH naar San Luis Obispo, als we op tijd zijn zal ik ook wat kaartjes uploaden nog!
Groetjes
Ren en Ursula.... 40 over 7 hier, nog ff liggen hoor!! ;)
Ruime, mooie kamer, wireless internet naar het schijnt en een koffiezet-apparaat.
Dat wordt genieten morgen.
Ursula slaapt al, die is helemaal naar de kaloten, ik draai op mijn reservebatterij nog eventjes door. Proberen of ik dit naar de blog weggeschreven krijg ;)
Gelukt dus! Dat internetten dan, het slapen wat minder....
Vandaag gaan we naar Monterey, het aquarium en dan afzakken via de PCH naar San Luis Obispo, als we op tijd zijn zal ik ook wat kaartjes uploaden nog!
Groetjes
Ren en Ursula.... 40 over 7 hier, nog ff liggen hoor!! ;)
Met nog een kleine aanvulling, hierbij de gereden route gisteren
1 opmerking:
Hallo lieve zoon.
Pa had je gezegd dat de weegschaal bij 20 kilo 2 kilo te weinig aangaf,dus je was gewaarschuwd.
Een goeie raad van je ma,neem nooit te veel mee op vakantie maar een heleboel mee terug.:)
Groetjes
Pa + ma.xxx
Een reactie posten