We gaan slapies doen en wijzinging program

Page, Arizona 01.58uur 's nachts. Veel te laat weer... we doen het nog steeds niet goed, dat op tijd op bed gaan. In de weinige minuten dat het internet werkt dit even geschreven en bij de gratie Internet's een fotootje weten te uploaden.......

In het motel8 motel alhier hebben we besloten om morgen NIET naar Antelope Canyon te gaan.
De vermoeidheid van Ursula en ons gezamenlijk en het daardoor (nog) niet echt kunnen genieten van al wat we meemaken heeft ons doen besluiten morgenochtend niet wéér haast-haast te moeten opschieten en dan weer krap in de tijd te gaan zitten.
We slaan dus nu een punt op de route over en we karren dan nog wel via Monument Valley richting Cortez, vlakbij de Mesa Verde.

Vandaag zijn we vanuit Williams naar de Grand Canyon gegaan, bij de general store wat boodschapjes gedaan en toen eerst een eigen gesmeerd happie op een bankje gedaan, daarna via de uitzichtpunten dat grote gat in de grond bekeken.

Tja, óf we zijn tè nuchtere Nederlanders óf de vermoeidheid speelt ons parten of een combi van allebei want om nou te zeggen dat dit er qua gevoel inklapte of een openvallende-mond-moment veroorzaakte....

nee....

Érg he.... Sta je daar te kijken naar een gat van 3.2 miljard jaar oud... en dan heb je zoiets van tja, inderdaad.. best wel groot ja. Nou wás ik al nooit echt een natuurmens maar ik had toch wel gedacht dat dit gapende gat met een leeftijd van vele malen de 65plus-pas mij wat méér stil zou laten vallen.
Pas wat later, op een beter uitkijkpunt, kreeg je een beter idee van de wijdsheid, diepte en afstanden. De telelens op mijn toestel hielp daar dan ook wel bij.

Zoals Ursula het verwoordde, waarschijnlijk krijg je pas écht ontzag voor de grootsheid en écht besef van waar je naar staat te kijken als je ook onderin de Grand Canyon geweest bent.
Dat is iets voor een volgende keer dan ;)

Zo van bovenaf "beleef" je het toch anders denk ik. Nu zijn we zowiezo allebei al niet van die figuren die direct álles maar geweldig en mooi en leuk en wauw vinden of ergens zomaar van onder de indruk zijn maar zelfs wíj keken elkaar in de auto aan met een blik van "niet te hopen dat dit nog zo de komende tijd gaat'.....

De vermoeidheid speelt ons parten, het korte slapen, de onderbroken nachten.... Het is nu niet leuk meer, net zoals het eten. We kopen al regelmatig broodjes en beleg (kaas of wat erop lijkt en ham of salami wat erop lijkt met een pak melk wat erop lijkt...) om zelf onze ochtenden/middagen wat voedzaams te laten lijken ;)

Morgen zal ik weer een inhaalslag maken met de foto's hoor!!
Joshua Tree, de rit daar vandaan en dan Grand Canyon etc.
Als voorproefje dan deze nog even snel, en dán snurken!

We staan er dan wel niet zo leuk op zo (die kerel stond nogal lang te stuntelen met mijn toestel) maar we stáán er wel!

Trusten!!