We zijn weer thuis
Een vervolgje op gisteren op het vliegveld in Detroit:
Na de landing vanuit Dallas nog even in de cockpit geweest en gevraagd wat voor bullshit story ze nou hadden opgehangen over het feit dat we in Dallas aan het oplijnen waren op de runway en toen er weer afgingen omdat "er een kist te dichtbij zat".. Piloot koppie rood toen ik dat zei en "waarom ik dat wel dacht dan?" "Nou, ik heb een heel klein ietsiepietsie beetje verstand van verkeersleiding en de rest van de passagiers geloofde je dan misschien wel maar ik niet!!" Bleek dat hij zijn anti-skid systeem qua hydrauliek niet helemaal vertrouwde en die wilde hij resetten maar niet op de runway, dus vandaar even eraf, terugtaxien en weer erop. Hij zou de volgende keer een andere smoes verzinnen. Wel lachen weer voorin met die Nederlander :D
In Detroit nog even in de waan geweest dat ik mijn GSM kwijt was. Anderhalf uur als een kip zonder kop tussen het internetcafé en mijn zitplaats heen en weer gelopen en zoeken naar dat ding, zelfs nog met een payphone gebeld maar niks hoor. Ik had mijn jasje uitgedaan waar ik had gezeten en na het weer aandoen was hij er kennelijk uitgeslipt. Donkergrijs op grijs tapijt valt niet op, maar de laatste zoektocht VLAK voor het boarden zag ik hem toch liggen GELUKKIG! Snel vervoegen in de rij wachtenden! Voor het vertrek nog snel de nodige SMSjes eruit gegooid dat ik gelukkig aan boord zat en tegen 6 uur op Schiphol zou staan, neef taxi ingelicht dus ook dat zat goed.
Wederom business-class voorin in de Airbus330 en netjes op tijd gingen we airborne, met een erg aardige meneer naast me in de stoel die 27 jaar in Detroit had gewoond en me alles van de stad wist te vertellen en aan te wijzen terwijl we erover heen vlogen op weg naar Amsterdam.
Na ongeveer een uurtje vliegen heb ik het binnen een klein kwartiertje donker zien worden buiten, rare gewaarwording! Van mooi lichtblauw via roze en paars naar een donkerdiep net geen zwartig blauw. Heel apart!
In het toestel op de laptop wat dingen getypt, neem ik nu ff over hieronder
We zitten nu boven Canada met een grondsnelheid van 885km/h en een stevige rugwind gaan we 45 minuten eerder op Schiphol aankomen. Terwijl we op zo'n goede elf-en-halve kilometer hoogte zitten kijk ik naar de schermen met de buitentemperatuur, wind, time-to-go etc etc.
......
nog een anderhalf uurtje voor we daadwerkelijk de Atlantische Oceaan zullen gaan oversteken, en ook al is mijn lichaam nog in de Texas klok-tijd toch merk ik dat ik moe ben, moe van alles om de dag heen:het late vertrek naar Dallas, slechte slapen, vroeg eruit, GSM kwijt-stress en dan toch meekunnen.
Bijna 4 Gigabyte aan foto's gemaakt in die paar dagen en nog eens 4 rolletjes foto's. Wat ben ik blij dat ik die laptop heb meegenomen, elke dag de camera leegmaken in de laptop en dan de volgende dag weer opnieuw beginnen. Heerlijk zo'n visueel reisverslag! De maaltijd komt eraan! Laptop aan de kant en happies doen, tot zo!
.......
Ver boven de Oceaan, NL tijd 01.06 en op 38.000 voet hoogte het vasteland van Canada achter ons gelaten. Na een heerlijke maaltijd weer onderuit in de stoel, filmpje op en relaxen. Ik voel me toch niet echt slaperig. Op weg naar het toilet nog even met de 3e piloot gebabbeld over verkeersleiding enzo. Helaas kon ik echt niet in de cockpit kijken, maar na de landing wel. Prima toch, bedelen we weer om het vliegplan uit de cockpit, tot nu toe nog steeds gelukt. je kunt er verder niks mee, maar leuk is het wel
....
Na mijn 2e glaasje Jack Daniels het filmpje eindelijk afkijken. Ik begin wat wazig te worden door het rare idee dat je lichaam nog in de tijdstand van Texas staat terwijl je buiten in het pikkedonker staart en je kijkt naar weer een andere tijd op je klokkie. Om je kunstmatig aan het tijdsverschil te laten wennen is de cabineverlichting net uitgegaan, de bedoeling is nu dus dat je je ogen dicht doet.. HALLO!!! het is 10 over 6 in mijn lichaam, ECHT niet later hoor!!... Wat een gedoe eigenlijk met die tijdszones.
.....
Laatste laptop entry: tijd om even paar uurtjes te pitten, trusten!
....
Net wakker, even paar plaatjes schieten van waar we zijn
Het is vlot gegaan!
....
Door de stevige rugwind (op een gegeven moment 280 km/u in de rug!) landden we vanmorgen op de 27 op Schiphol een uur eerder dan geplend, gelukkig was mijn neef zo vooruitziend om op tijd van huis te vertrekken en hij was er dus al. Tijdens de nadering nog een licht bewogen foto gemaakt van Amsterdam
En Schiphol Tower at 5 in the morning, HOME SWEET HOME
Ik was er nu, maar mijn koffer niet :(
WAARSCHIJNLIJK omdat ik hem op slot had (blijkt niet te mogen in de USA) en er een bus scheerschuim in zat en een sirene en een koffertje gereedschap blablabla... Net een telefoontje gehad, hij is er nu en ik mag hem bij de douane halen, dat wordt dokken vrees ik.
Lekker thuis nu, bijkomen, laatste entry in de log zetten.
Ik genoot om mijn trip naar de USA zo te kunnen vertellen, hoop dat het wederzijds om te lezen ook zo was.
Groetjes
René
Geen opmerkingen:
Een reactie posten