handig dat ik nog zo'n blog ergens op een website gezet had waarop ik mijn verhalen kwijt kan
Het is nu maandag 10 januari, hier in Texas is het net 8 over 6 savonds geweest.
Gisteren, zondag de 9e, na een extreem kort nachtje (vanwege hele gezellige smsjes tot aan 3 uur...) vertrok ik in pak met Michael mijn neef als taxichauffeur naar Schiphol toe.
Waarom naar Schiphol??
Nou, René is een paar dagen vrij en gaat weer op zwaailichten jacht naar de USA.
Gun Barrel City Texas, here we come :D Same place as in October 2003, alleen blijf ik nu wat langer...
Het inchecken ging allemaal prima, ik kreeg al snel te horen dat ik me geen zorgen hoefde te maken vanwege de standby, maar dat ik gewoon meekon in tegenstelling tot wat het internet me die ochtend nog had laten zien, namelijk NERGENS plaats op welke vlucht dan ook.
Gezeten in een heerlijke business class seat in de Airbus 330 van Northwest airlines, aan het raampje vertrokken we tegen half 9, BERGI 1 S departure van de baan 24.
A smooth ride all the way up to cruising-level.
Met de geweldige service aan boord in business is niks te gek, glaasje water, flesje Jack Daniels, stukkie fruit, you name it ;)
Het was een kort nachtje, ik had nogal wat uurtjes voor de boeg dus na de hoofdmaaltijd, luikje dicht en mijn eigen luikjes ook dicht. Alvorens de oogjes dicht te dien nog even gekeken wat dit Personal entertainment setje aan kaartjes erin had zittenen wat denk je? Zelfs mijn slaapbestemming was te vinden in deze Airbus A330!
Na een kleine 4 uur pitten werd ik wakker, op dat moment zaten we boven Canada.
Hele aparte witte lijnen in het landschap trokken mijn aandacht
Het leek net of er grote strepen getrokken waren in het woeste gebied onder ons
Zou dit door Aliens zijn aangelegd?
Vooral hier kun je goed zien hoe de witte "streeP onderbroken wordt door een bevroren rivier
Nog een leuk stadje van bovenaf geklikt, net een satteliet foto zo!
Door de nogal stevige tegenwind hadden we onderweg een kleine 45 minuten vertraging opgelopen waardoor ik zo goed als zeker mijn aansluitende vlucht niet zou halen naar Dallas Ft. Worth.
Alhoewel de nadering op Detroit het volgende leuke plaatje opleverde was de achterstand niet meer in te halen en mistte ik mijn vlucht.
De sneeuwruimers rukten inmiddels uit op Detroit
Een geanimeerd babbeltje met de cockpitcrew na de landing leverde nog een complimentje op voor de collega's van Amsterdam Radar want "you make sure to tell them over there that you guys are one of the best radar centres out there in the sky, outstanding control.." Nou, collega's die zit!
De vlucht naar Dallas Ft. Worth was verder uneventfull op paar mooie foto's, een lekker slaapje en een bezoekje aan de cockpit voor en na de vlucht na.
Een paar Southwest Airlines B737's in verschillende kleuren
The Flying Brick, it climbs like one but can descend like one as well
Net boven de wolkjes vanaf Detroit
Golvende bovenkant van de wolkjes
Leuke kleurenspiegeling van het rode "vleugeltje" in de grote vleugel
Een ander toestel die boven ons langs kruist
De nadering op Dallas Ft.Worth, remkleppen uit!
Mijn maat, Paul Hightower die vrijwillige brandweerman is in Gun Barrel City, stond al klaar met zijn 2 dochtertjes om mij op te halen.
Na een klein uurtje rijden kwamen we hier aan en om direct maar in het goede ritme te komen forceerde ik mezelf om tot 10 uur wakker te blijven (oftwel 5 uur sochtends NL tijd)
Geslapen als een roosje, wakker geworden met een sms-je, en met een bak koppijn begonnen aan koffie, zelf gezet dan want die je hier krijgt is zo slap als thee... voor mij dan.
Wat er verder vandaag gebeurd is volgt strakjes. Ik moet nu richting de brandweerkazerne hier om aanwezig te zijn bij een instructie avond voor nieuwe brandweerlieden, en ik begreep dat ik zelf de spuit ter hand mag nemen.. jaaaa, de BRANDWEER spuit dan he!
Tot straks !!!!...................
..........Zo, daar zijn we weer
Terug van de brandweerkazerne waar ik GELUKKIG NIET de slang heb hoeven vast te houden, wat een druk staat er op dat ding!!!!!!
Goed, even resumerend de maandag hier :
Vanmorgen met Paul meegereden, via de Huddle House voor een ontbijtje (en tegelijk op de foto met een politieauto)
naar de Cedar Creek Country Club waar Paul werkt als manager van de water supply, een soort Willem-Alexander maar dan anders. Daar in de loods stonden nog 4 dozen met zwaailichtonderdelen van mij. Na een korte controle alles ingepakt en naar het postkantoor gebracht, dat was direct even stevig aftikken dus.... Paul moest voor zijn werk nog even bij de Watercompany langs waar hij een maat vertelde waarom ik eigenlijk in de USA was..... bleek die man nog wel iets te hebben liggen dacht hij, dus ik al met een grijns op mijn smoel naar die man toe. ........
Hok open en wat komt eruit? Een Smith&Wesson balk in het rood en blauw, en had René deze al? Dacht het niet!!! Hoeveel wil je ervoor?? Hoeveel geef je?? Denk denk, 50 dollar?? SOLD!!
En deze jongen op zijn eerste echte dag in de States al een balk op de kop getikt! . . . . . . . .
Goed begin van de dag, een lekker dagje trouwens, temperaturen tussen de 19 en 21 graden, bewolkt tot half bewolkt. Korte mouwen T-shirt weer dus.
Via de RadioShack gereden voor een ruim 2 meter lange 27MC antenne voor op mijn Chevrolet Van ambulance (het moet wel Amerikaans lijken straks natuurlijk) en een batterijlader. Wel leuk dat ik mijn batterijlader mee heb genomen maar die doet het dus niet op 110Volt.... BUMMER... Ik kan er niks mee als ik terugben, dus ik laat hem maar hier als ik weer terugga. . . . . .
Paul had me beloofd dat hij me een stukje mee zou nemen op de nieuwe brandweerauto (denk aan een Nederlandse auto maar dan 2x zo groot) en op het moment dat we dat zouden doen ging de pieper af.... "Gun Barrel City Fire Department, Call in for a Grass Fire......."
Een stuk land in brand, Paul grijnzend naar mij kijken, "Get in there René!!!" dus ik klim achterin en rijden met dat ding! Toeters en bellen, camera aan, WAT IS DIT ONTEZETTEND GAAAF ZEG!!!! . . . . . . .
Om een lang verhaal kort te maken... stuk land in de fik, blussen, vuur uit, andere brandweerauto tot zijn assen in de modder gezakt
sleepauto hem er weer uithalen
terug naar de kazerne, nalachen om de auto in de modder.
Het huren van een auto is hier, in het achterland, behoorlijk duur. Los van het geneuzel met dat je bij de ene verhuurder niets meekrijgt omdat je geen Amerikaanse autoverzekering hebt kom je uiteindelijk uit bij de duurste... en dan is het pittig om tot a.s. maandag te huren, dus dan maar tot vrijdag, kan ik in ieder geval mijn gang een beetje gaan tot vrijdag.
Het IS eventjes wennen, niet de automaat, maar de manier waarop je voorrang geeft, krijgt en je gedraagt op de weg. . . .
Vanavond dus weer op de kazerne geweest om de lezing bij te wonen over verschillende manieren van vuur bestrijden en om buiten getuige te zijn van het oefenen met blussen.
Wat gezegd moet worden, wat ik in oktober 2003 ook al merkte, is dat er een aparte soort familiesfeer hangt binnen de fire-department. Alsof iedere firefighter familie is van elkaar. En omdat sommigen mij nog herkenden van vorige keer voelde ik weer mij in het midden opgenomen van de groep. De Fire-chief Mike liet me dit ook duidelijk weten. "Nice to see you again René, just make yourself at home here, I appreciate you being here again" Direct op de foto dus!
Ik zit hier nu te typen in Paul's huis terwijl Paul met wat kennissen gewoon op de bank zitten te kletsen.
Een speciaal en vertrouwd maatjesgevoel wat wij hebben.
Morgen weer een dag, op zoek naar nog meer zwaailichten!!
Gun Barrel City time 22.47, closing off, See ya later!
René
Geen opmerkingen:
Een reactie posten